🤱Зараз, калі ідзе Сусветны тыдзень выкармлівання грудзямі, мне б хацелася распавесці пра ці не самы важны і сакральны досвед у сваім жыцці. Магчыма калісьці ў мяне знойдуцца сілы і жаданне падзяліцца сваім няпростым шляхам ГВ, цяжарнасці і першых гадоў мацярынства. А сёння мне толькі выкажу спадзеў на тое, што некалі свет гэтак жа будзе клапаціцца аб правах маці, якая корміць, і яе дзіцяці, як і аб правах іншых чальцоў грамадства. А таксама, што некалі і маладыя матулі перастануць жыць у свеце с
# Ссср
Павяртайся жывым... І малітва аціхла паўсловам. Павяртайся жывым Між радкоў, што па стужцы бягуць. Бо ты наш пабрацім – Усе мы схіляем галовы. Горкі попел і дым... Стрэла чорнага, страшнага гук. Але неба не чуе, яно прыняло пабраціма. Ён застаўся ў раллі, у гасціннай суседскай зямлі. І гукае яго праз крывавыя межы Радзіма, І гарачае рэха ірвецца ў адказ: мне баліць... Мне баліць! Мне баліць. Гэты боль не аціхне ніколі, У краіне краінаў, дзе сёння згубіўся наш шлях. Павяртайся жывым, і мы раза